Nha Trang naar Phan Thiet City

Vanochtend konden we uitslapen tot 07.00 uur met de nadruk op konden want ondergetekende schrijver was natuurlijk om 06.00 uur alweer klaar wakker. Gelukkig bestaat er dan Fox Sport. Na een goed ontbijt vertrokken wij om 08.30 uur in de richting van een tempel in Nha Trang. Dit is een mooie tempel die gebouwd is ternagedachtenis aan de monnik die in 1963, uit protest, door zelfverbranding om het leven is gekomen in Saigon. (zie eerder verslag) het was een mooie tempel met helemaal bovenop de berg een reusachtige witte Boeddha. Wat op valt bij tempels is dat er vaak een teken, hakenkruis, te zien is wat bij ons Hollanders nare herrineringen oproept aan de periode 1940-1945. Bij de boeddhisten is het hakenkruis een teken in de goede zin.
Hierna begon de tocht naar Phan Thiet City. Wat in eerste aanleg een saaie tocht leek, je rijdt grotendeels door het meest droge deel van Vietnam, werd aan het eind toch nog een spektakel maar daarover straks meer. Het werd voor een groot deel een tocht van mijmeren en overdenkingen. Gedurende een groot deel van de reis luisterde ik lekker naar muziek van allerlei soorten en variaties. Van Anouk, Slash, Guns 'n Roses tot de Little River Band. Het bracht een hoop herrineringen naar boven die mij af en toe blij en verdrietig maakte. Het had zo anders moeten zijn. Op dat soort momenten heb je het even zwaar maar het leven gaat door en dus ook dit verhaal.
Na een tocht van twee uur kwamen wij bij het restaurant voor de lunch, het restaurant bevond zich direct aan zee. Het waaide flink en woeste golven beukte op de beneden het restaurant gelegen rotsen. De maaltijd was weer heerlijk en na een uurtje reden wij verder. Vlak voor Phan Thiet City heb je prachtige zandduinen in wit en rood zand. Een prachtig gezicht het is net of je in het duingebied bij Bakkum loopt. Na de zandduinen ging het in de richting van een dorpje waar ze de beste vissaus van Vietnam maken. Deze vissaus wordt gemaakt in groet potten van terracotta. Hierin doen laagjes ansjovis en zout, drie kilo vis op een kilo zout, dit laten ze dan acht tot twaalf maanden staan en dan is de vissaus gereed voor verkoop. Tot slot had de reisleider nog een verrassing in petto even verdop was een natuurlijke stroom water die uit de zandduinen komt. Het is een soort Pamukkala maar dan anders. Prachtige rode zandduinen en rotsformaties met daar door heen stroompje waar je op blote voeten doorheen waadt. Op de terugweg begon het spektakel. De lucht werd steeds donkerder en een zes honderd meter voor we terug bij het begin waren begon het licht te spetteren. Jan, de man van het stel waar ik erg veel mee op trek, en ik keken elkaar aan en we zeiden tegen elkaar we moeten doorlopen want zometeen komt er een schip zure appelen naar beneden. Dus wij doorlopen, de rest was nog in geen velden of wegen te zien. We waren nog niet koud bij het tentje waar we begonnen waren of er kwam toch een stortbui naar beneden. Wij natuurlijk grinniken samen, volgens ons wordt de rest zeiknat. Nou dat bleek te kloppen iedereen die na ons binnenkwam was doorweekt van de regen. Het kwam echt met bakken uit de hemel. Echt een tropische bui zoals dat hier voorkomt in deze van het jaar. We hebben nog geluk gehad want het was de eerste in twee weken. Na een half uur gewacht te hebben en er nog geen einde aan de bui leek te komen kwam de reisleider met een zak poncho's op de proppen. Na dat iedereen zijn poncho had aangetrokken kwamen tot de conclusie dat het er niet uit zag. 31 grote Hollanders in 31 Vietnamese poncho's. Geen gezicht dus. Wij doorlopen naar de straat waar de bus stond door diepe plassen dus je slippers of schoenen die je aan had waren meteen doorweekt. Nadat iedereen in de bus zat gingen we richting hotel. Over een brede vierbaansweg met evenzo brede middenberm, aan beide kanten van de weg helemaal niets, echt zo'n weg waarvan je denkt waar gaat dit naar toe. Het was een weg van heuvel op en heuvel af en dan in een stortbui. Je voelt hem misschien al aan komen op het laagste punt van de weg staat dan dus een halve meter water over een breedte van tien/vijftien meter. Dat is dus heel voorzichtigjes de beur er door heen rijden wantanders komt het water binnen. Bij het hotel aangekomen werden al snel de sleutels verdeeld. Wij door de inmiddels iets minder hevige regen naar de bungalow. Ja u leest het goed een bungalow. En niet zo maar een bungalow, daar zouden ze bij Landal en Centerparcs jaloers opzij. De bus bestaat uit een living met vide, daar benden een slaapkamer, beiden met uitzicht op zee, een badkamer met een groot bad, buitenlucht en een apart toilet. Kortom luxe, luxe en nog eens luxe. We blijven hier twee nachten en morgenochtend we niets op het programma dus kunnen we genieten van de twee prachtige zwembaden, strand en zee. Het eten schijnt hier ook voortreffelijk te zijn. We moeten hier alle maaltijden nuttigen want het is ver van de bewoonde wereld. Maar dat lijkt mij geen straf. Jongelui ik denk dat eens in bad ga liggen en dan mij gereed maken om heerlijk te gaan eten. Dus ik zou zeggen tot morgen, doei.